Spotkanie szło ostatnio dwutorowo, tak też będzie w ciągu następnych miesięcy, stąd też dwie relacje (jedna dla niektórych tylko przypominająca) 😉
Asyż sprzed 700 lat
Pierwsza część spotkania polegała na krótkiej prezentacji dotyczącej Asyżu – położenia geograficznego i cech architektonicznych oraz sytuacji kościoła w XII i XIII w. Temat ten miał nam ułatwić zapoznanie się z realiami, z którymi zmierzył się nasz święty. W okresie średniowiecza z jednej strony nastąpił wielki rozkwit chrześcijaństwa w Europie, ale był to także czas wielkich trudności w historii Kościoła. Na pierwszym planie widać konflikt między papieżem a cesarzami, a zaraz za nim pojawia się problem nepotyzmu i symonii oraz coraz większe ruchy heretyckie. Biedniejsze warstwy społeczeństwa czuły się opuszczone przez Kościół, który wówczas nie zajmował się sprawowaniem opieki nad nimi, a wręcz przeciwnie – obracał się w kręgu możnych. W drugiej części spotkania prowadzący zaprosili nas do dyskusji na temat obecnej sytuacji w Kościele jego problemów i kwestii trudnych.
Zyskaliśmy obraz tego, w jakim społeczeństwie dorastał św. Franciszek, jak wyglądało miejsce, w którym żył i się poruszał oraz jakie trudności z ówczesnym Kościołem napotkał na swojej drodze do świętości.
Stworzenie zorganizowanej wspólnoty braterskiej
W miniony wtorek powróciliśmy do cyklu formacyjnego o franciszkanizmie. Tematem wiodącym spotkania było kształtowanie się pierwszej wspólnoty Braci Mniejszych. Począwszy od dwunastu pokutników z Rivotorto którzy w ślad apostołów wyruszali w świat, by głosić wartość ewangelicznych cnót, zakon rozrastał się prężnie, przyjmując życie i służbę na wzór Chrystusa. Tak więc budulcem obyczajów i trosk franciszkanów już na wstępie stało się życie Ewangelią, dobrowolne przyjmowanie misji pokutnej w świecie oraz ubóstwo, zaś praca i jałmużna były źródłem utrzymania nie tylko siebie, ale też otoczonych troską biednych i potrzebujących. Zatwierdzenie istnienia zakonu miało miejsce w 1215r., podczas IV Soboru Laterańskiego. Dowiedzieliśmy się także o trzech regułach, z których pierwsza uzyskała ustną aprobatę papieża Innocentego III prawdopodobnie w 1210r., zaś ostatnia zatwierdzona została w 1223r. i obowiązuje po dziś dzień. Z podziwu do drogi, którą podążał Franciszek, a także z podobnych pragnień duchowych wyrosła wspólnota „ubogich pań” – klarysek, II zakon franciszkański. Poruszyliśmy również temat wędrówek św. Franciszka i jego współbraci oraz przytoczyliśmy filary odznaczającej ich duchowości. Nasze dyskusje pozostawiły szereg otwartych pytań na temat tego czym jest dobroczynność i służba bliźniemu, jak rozróżniamy dobroczynność od czynienia dobra, a także czy da się znaleźć złoty środek w niesieniu pomocy i ofiarności z siebie samego. Z pewnością pytań tych pozostaje znacznie więcej… 🙂