To było już piąte w tym roku akademickim spotkanie poświęcone duchowości franciszkańskiej. W grupach dyskutowaliśmy o życiu Ewangelią według św. Franciszka oraz poznaliśmy kolejnych dwóch świętych franciszkańskich: św. Jana z Dukli oraz św. Szymona z Lipnicy.
Grupa tzw. pierwszego stopnia formacji zastanawiali się co oznaczało dla Franciszka „życie Ewangelią”. Święty Franciszek wielbił Pana przez pochwałą całego stworzenia, choć trzeba pamiętać, że szczególnie bliska była mu modlitwa „Ojcze Nasz”. Ważnym aspektem życia św. Franciszka było także ubóstwo, które polegało nie tylko na rozdaniu biednym wszystkiego, co się ma, ale jednocześnie staniu się jednym z nich.
Urodził się w Dukli ok. 1414 r, w rodzinie mieszczańskiej. Swoje powołanie do życia zakonnego rozeznał w pustelni pod górą Cergową. Wstąpił do franciszkanów konwentualnych. Był wybitnym kaznodzieją, posługiwał w klasztorach w Krośnie i we Lwowie. W wieku ok. sześćdziesięciu lat przeniósł się do bernardynów (odłamu zakonu o surowszej regule). Jan z Dukli jest patronem Lwowa – przypisuje się mu ocalenie miasta podczas powstania Chmielnickiego.
Św. Szymon urodził się 1440 w Lipnicy, wstąpił do obserwantów (bernardynów) zainspirowany postacią św. Jana Kapistrana. Był kaznodzieję katedralnym w Krakowie i prawdopodobnie spowiednikiem króla. Św. Szymon poświęcał się także służbie chorym na cholerę, podczas którejś z epidemii zachorował i po kilku dniach zmarł, o co się zresztą modlił.
