Klucz do Apokalipsy – jak czytać, żeby zrozumieć? (cz.2/3)

Odbyło się drugie spotkanie cyklu poświęconego Apokalipsie, ostatniemu orędziu Bożemu Nowego Testamentu przekazanemu Kościołowi przez św. Jana Apostoła. Swoją wiedzą na temat tej księgi dzieli się z nami o. prof. dr hab. Adam Sikora OFM (biblista, pracownik naukowy na Wydziale Teologicznym UAM w Poznaniu, w 2013 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych od Prezydenta Rzeczypospolitej).
Apokaliptyki to księgi, których treść została objawiona za pomocą wizji. Znajdziemy je w literaturze zarówno chrześcijańskiej, jak i żydowskiej (w utworach prorockich i dydaktycznych). Gatunek ten zrodził się w wyniku prześladowań religijnych narodu żydowskiego, przedstawiały całościową wizję historii. Apokalipsa św. Jana natomiast losy Kościoła na tle losów świata oraz zapowiedź pokonania zła i totalnego zwycięstwo dobra.
Najważniejszym środkiem wyrazu używanym przez św. Jana w Apokalipsie są symbole. Możemy je zaklasyfikować do następujących grup: symbole kosmiczne (np. morze oznaczające mieszkanie złych sił), teriomorficzne (np. Baranek wyrażający Chrystusa Zmartwychwstałego), chromatyczne (np. kolor czarny symbolizujący ucisk i trwogę), oraz symbole arytmetyczne (liczba 144 tys. oznaczająca cały naród Izraela).
Podczas następnego spotkania pochylimy się nad wybranymi fragmentami Apokalipsy i podejmiemy próbę ich interpretacji. Zapraszamy serdecznie!