IV. Przebaczenie rodzicom błędów w wychowaniu. Cykl o Dekalogu

We wtorek 11 lutego gościem na naszym spotkaniu była pani psycholog mgr Magdalena Gemba. Najpierw opowiedziała nam o kilku czynnikach, z których mogą wynikać błędy w wychowaniu. Podkreśliła, że nasi rodzice, tak samo jak my są tylko ludźmi, którzy po prostu popełniają błędy. Nie ma więc “bezbłędnego wychowania”. Warto jednak “spotkać” się z trudnymi emocjami, nie uciekać od nich i nazwać to, co było złe, żeby samemu nie powielać krzywd, których doświadczyliśmy. Nie powinniśmy jednak stawać w roli sędziów, oceniając naszych rodziców. Bazą jest zawsze szacunek do nich za dar życia. Pani psycholog zwróciła naszą uwagę na to, że osoba, która doznała krzywdy cierpi podwójnie: z powodu zła, którego doświadczyła i pielęgnowania w sobie tego urazu. Dlatego tak potrzebne jest prawdziwe przebaczenie. Powoduje ono uwolnienie i nasz wzrost i rozwój. Pozwala nam pogodzić się z tym miejscem, w którym jesteśmy i iść dalej. Pani prelegent przywołała też cytat mówiący o tym, jak ważne jest prawdziwe przebaczenie: “Chcesz być szczęśliwy przez chwilę? Zemścij się. Chcesz być szczęśliwy zawsze? Przebacz.” (Henri Lacordaire).