Rozpoczęliśmy tegoroczny cykl spotkań o duchowości franciszkańskiej. Pierwszą konferencję wygłosił nasz duszpasterz. O. Leonard przedstawił nam tło historyczne okresu, w którym żył św. Franciszek oraz podjął próbę odpowiedzi na pytanie czy problemy społeczne sprzed kilku wieków da się odnieść do realiów współczesności. Spotkanie urozmaiciła obecność przebierańców. Członkowie naszego DA wcielili się w dwóch kupców, franciszkanina w prostej tunice i zamożną młodą damę. A oto zarys epoki w pigułce:
Święty Franciszek urodził się w 1182 roku w Asyżu – malowniczej miejscowości we włoskim regionie Umbrii. Do dziś znajdują się tam zabytki, które były świadkami życia Biedaczyny, m.in.: kościoły Św. Rufina, Św. Damiana czy Porcjunkula. Przełom wieków XII i XIII był burzliwym czasem napięć na arenie politycznej i dużego zróżnicowania społecznego. Trwały konflikty między władzą świecką (reprezentowaną przez cesarza i możnowładców) oraz duchowną (w osobie papieża jako głowy Państwa Kościelnego). Nierzadko dochodziło na tym tle do otwartych wojen, a w jednej z nich między Asyżem a Perugią brał udział św. Franciszek. Kościół mocno zaangażowany w spory o dominację, jeszcze głębiej pogrążał się w kryzysie religijnym – pojawiają się liczne herezje, np. katarów i waldensów. Jeśli przyjrzymy się strukturze średniowiecznego społeczeństwa, zauważymy, że dzieliło się ono na dwie zasadnicze warstwy: maiores (więksi – możni, patrycjusze) oraz minores (mniejsi – lud, pospólstwo). Nie brakowało także ludzi żyjących na zupełnym marginesie społeczeństwa, byli to np. trędowaci, odseparowani ze względu na swoją chorobę.
W takich okolicznościach żył Franciszek z Asyżu. Został jednym z najpopularniejszych świętych, czołowym reformatorem Kościoła i założyciel trzech zakonów. A jak do tego doszło? Odpowiedź przyniosą kolejne spotkania o duchowości franciszkańskiej.
