Ostatniego dnia kwietnia odbyło się ostatnie już spotkanie o Eucharystii, jak wszystkie poprzednie spotkania z tego cyklu, zostało ono przeprowadzone przez o. Kamila Paczkowskiego OFM.
Omówiony został czwarty blok Mszy świętej – Liturgia Komunii Świętej, otwierana Modlitwą Pańską. Ojciec Kamil zachęcał, aby do odmawiania modlitwy przystąpić wraz z kapłanem, to znaczy zacząć już od słów „Ojcze Nasz…”, jako że jest to modlitwa odmawiana przez cały lud.
Obrzęd pokoju znany jest już od starożytności, jego zadaniem jest przygotowanie do Komunii. Początkowo akcentowany był pokutny charakter tego znaku, natomiast obecnie podkreśla się także jego drugie znaczenie, a mianowicie jest to zewnętrzny znak zjednoczenia w miłości braterskiej. Forma obrzędu pokoju wybierana jest przez biskupów regionu, w zależności od mentalności i kultury wiernych. W Polsce znakiem pokoju jest ukłon w stronę najbliżej stojących uczestników Mszy świętej lub podanie im ręki. Ten gest wykonuje się w milczeniu lub wypowiada słowa: Pokój Pański niech zawsze będzie z tobą albo: Pokój z tobą, na co przyjmujący odpowiada: Amen.
Później następuje łamanie chleba, które symbolizuje śmierć Chrystusa, oraz łączenie postaci; sens tego wyjaśnia apologia – modlitwa prywatna celebransa, która wyraża wiarę w Zmartwychwstanie (krew=życie). Śpiew Baranku Boży jest obecny w liturgii od VII w. i powinien zacząć się nie wcześniej niż zakończenie przekazywania znaku pokoju i trwać dopóty, dopóki celebrans nie zakończy łamania Chleba. Modlitwa prywatna celebransa ma miejsce dopiero po śpiewie, aby zarówno on, jak i lud, mieli czas na osobiste przygotowanie w ciszy.
Po ukazaniu połamanej Hostii ma miejsce czwarta, ostatnia procesja. Procesji komunijnej towarzyszy śpiew, zarówno osób oczekujących, jak i tych, które już przyjęły Komunię. Wspólne adorowanie i dziękczynienie następuje po tym, jak skończy się rozdawanie Komunii. Kolejnym elementem Mszy jest modlitwa po Komunii, później następują krótkie i zwięzłe ogłoszenia. Mszę świętą kończy błogosławieństwo i rozesłanie.