Rozpoczęliśmy z o. Leonardem nowy cykl spotkań, poświęcony katolickiemu wyznaniu wiary – dziedzictwu przekazanemu Kościołowi od Boga. Credo jest syntezą tego, co dla wierzących jest w Biblii najważniejsze.
W historii Kościoła powstało kilka sformułowań wyznania wiary. Pierwszym z nich był skład apostolski, który uważa się za najstarszy katechizm. Jego znajomości (obok modlitwy Ojcze Nasz) wymagano od katechumenów w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Rozbudowany tekst credo znajdujemy w symbolu nicejsko-konstantynopolitańskim (używamy go podczas niedzielnej Eucharystii). Słowo symbol z języka greckiego oznacza „drugą część przedmiotu”, a w tym wypadku wyraz wyznawanej wiary. Wspomniany tekst powstał czwartym wieku po soborze nicejskim w odpowiedzi na herezję biskupa Ariusza, która umniejszała boskość Chrystusa. Uwydatniony został zatem fakt, że każda z trzech Osób Boskich jest wieczna, posiada wspólną istotę (miłość) i odbiera równą chwałę.
Wyznanie wiary często określa się łacińskim słowem „credo”, co znaczy „wierzę”. Ziarno wiary tkwi w każdym człowieku. Jej ogólnym przejawem jest zdolność do zaufania jakiemuś autorytetowi. Każdy może swoją wiarę rozwijać nie tylko na modlitwie, ale także poprzez kontemplację rzeczywistości. Dalej w wyznaniu wiary precyzujemy, w kogo wierzymy: „Wierzę w Boga”. Imię Jahwe oznaczające „Jestem, który jestem” możemy przetłumaczyć także jako „Jestem Ten, który był, jest i będzie”. Bóg zawsze trwa przy nas. Wiara w tę prawdę rodzi w człowieku głęboką wdzięczność, ufność i poczucie godności dziecka Bożego.
Serdecznie zapraszamy na następne spotkania z cyklu, podczas których pochylać się będziemy nad kolejnymi wersetami wyznania wiary.
